Vergeet het geschreeuw, gedrogredeneerd gebral, de flauwe grappen, de hysterie. De verandering is nu. Op z’n Reveriaans: het is gedaan en het is niet onopgemerkt gebleven. Piet wast zich schoon in een nieuw cultureel narratief. Wie graag kinderboeken (voor)leest vindt deze historische verandering met onuitwisbare inkt op papier gedrukt terug.
Anno 2014 bestaan er 9 progressieve sinterklaasboeken waarin piet ontdaan is van koloniale raciale stereotyperingen. Van de uitgaven die ik tot nu toe onder ogen heb gekregen verdient die van Mylo Freeman, Prinses Arabella en de Sint, nog een extra hulde.
Freeman vertaalt in Prinses Arabella en de Sint een complex historisch (zwarte) pieten narratief naar een gelaagd prentenboekverhaal. Onder het ogenschijnlijk speelse en lichtvoetige prentenverhaal lijken vele metaforen schuil te gaan.
‘Ik maak een lekker bad voor u klaar, Sinterklaas.’
Maar de Sint kijkt sip.
‘Ai, ai, ai,’zucht hij.’ Een bad, dat kan toch niet. Ik ga al honderd jaar onder de douche.’
Het loopt allemaal anders dan anders…
Het baden van de Sint staat hier vermoedelijk symbool voor het schoonwassen van de Nederlandse Sinterklaastraditie met een knipoog naar een traditie in verandering.
Ook op de laatste pagina verschijnt een dier dat even zo makkelijk zou kunnen verwijzen naar the (big) elephant in the room (that nobody wants to talk about) en hier uit de kamer en op het dak geklommen is.
Kinderogen en -oren zullen de toespelingen hoogstwaarschijnlijk niet opmerken maar voor volwassenen die zich bezig houden met en inzetten voor een inclusief Sinterklaasfeest kan Prinses Arabella en de Sint een riem onder het hart zijn.
Want, al loopt het ‘allemaal even anders, alle kinderen krijgen hun cadeautjes, van de Sint en van prinses Arabella.’
….
Link: volledig kinderliteratuuroverzicht progressieve sinterklaasboeken waarin (zwarte) piet in een nieuw cultureel narratief geplaatst wordt (2000-2014)
Spinzi - Emancipatie, representatie en diversiteit in kinderboeken 