Pre-order tip: Eyes That Kiss in the Corners – Joanna Ho & Dung Ho

“Some people have eyes like sapphire lagoons with lashes like lace trim on ballgowns, sweeping their cheeks as they twirl. Big eyes, long lashes.

Not me.

I have eyes that kiss in the corners and glow like warm tea.”

Eyes That Kiss in the Corners – Joanna Ho

Sommige kinderboeken raken je in één blikopslag nog voordat je de achterflap hebt gelezen. Zo ook het Engelstalige prentenboek Eyes That Kiss in the Corners, van debutant Joanna Ho (auteur) en Dung Ho (illustrator). Dit poëtische prentenboek voor kinderen (4-8 jaar) gaat over eigenwaarde en het (leren) vieren van je halvemaanvormige Aziatische ogen. Het is bewust gemaakt voor kinderen van Aziatische komaf om hun ‘anders’ gevormde ogen te waarderen.

Hoe het prentenboek er verder uit ziet, is nog een mysterie. Op dit moment is alleen de omslag (bookcover) vrijgegeven met een begeleidende tekst in het Engels van de uitgeverij. Ik vertaal het hierbij voor het gemak vrij naar het Nederlands:

Een Aziatisch meisje merkt dat haar ogen er anders uit zien dan die van de andere kinderen uit haar omgeving. Zij hebben grote, ronde ogen en lange wimpers. Ze beseft dat haar ogen er anders uitzien. Ze zien eruit zoals de ogen van haar moeder, haar oma en haar kleine zusjes. Zij hebben ogen die kussen in de hoekjes en gloeien als warme thee, plooien in een halvemaan, gevuld met verhalen uit het verleden en hoop in de toekomst.

Door de krachtige vrouwen in haar leven herkent het meisje haar eigen schoonheid. Ze ontdekt een weg naar eigenliefde en kracht.

Kinderen met Aziatische roots die in een niet Aziatische omgeving opgroeien zullen zich herkennen in dit prentenboek maar ook bij volwassenen kan het een gevoelige snaar raken. Als volwassen lezer van Zuid-Koreaanse komaf werd ik bij het lezen van de achterflap terug geroepen naar mijn eigen jeugd. Er komt inderdaad een moment dat je beseft dat je er anders uit ziet dan de rest van de kinderen in jouw omgeving. Niet in de laatste plaats door anderen die jou daarop wezen door te ‘pesten’. ‘Sambal-bij’ werd vaak door wildvreemden op straat naar mij geroepen. En in het overwegend witte dorp waarin ik tot mijn twaalfde opgroeide werd ik ongegeneerd dat ‘zwarte geadopteerde kindje’ uit de buurt met spleetogen genoemd.

Ook ik vond in mijn kindertijd mede daardoor mijn eigen ogen niet mooi. Maar ook omdat ze ook echt anders waren dan die van het schoonheidsideaal van de meisjes om mij heen. Mijn wimpers waren kort en gericht naar beneden. Veel later leerde ik dat ik die ogen van mijn voorouders uit de Gobi-Woestijn in het zuiden van Mongolië heb geërfd en dat die korte wimpers daar een functie hadden: ze beschermden je ogen tegen de stand van de hoge zon en het opwaaiende zand door de woestijnwind. Het heeft een kinderleven lang geduurd om trots te kunnen zijn op wie ik ben en mijn afkomst. Hoe welkom waren dit soort hartverwarmende kinderboeken geweest toen ik zelf opgroeide. Ik gun het ieder kind. Zeker ook geadopteerde kinderen want zij hebben nog minder de rolmodellen en spiegels van hun oorspronkelijke roots en cultuur om hen heen om hen te herinneren aan hun afkomst en daar trots op te zijn.

Eyes That Kiss in the Corners wordt pas in januari 2021 uitgegeven maar tegenwoordig ben ik een groot fan van pre-sales. Met pre-sales help je uitgeverijen en makers bijzondere prentenboeken met een niche doelgroep met meer financiële zekerheid te realiseren door voortijdig de boeken financieel te supporten. Gelijktijdig heb je iets om je op te verheugen. Of je bent het tegen de tijd van de publicatie alweer een beetje vergeten. Dan is het de vergeten superleuke verrassing die een dag door je brievenbus komt.

Specificaties
Pre-sale Eyes That Kiss in the Corners | Joanna Ho (auteur) | Dung Ho (illustrator) | adviesleeftijd 4-8 jaar | HarperCollins Publishers | verwachtte publicatiedatum januari 2021 |EAN 9780062915627

Islandborn – Junot Díaz (verhaal) en Leo Espinosa (illustraties) (EN)

islandborn01

Een hartverwarmend kinderboekendebuut eerder dit jaar uitgekomen van Junot Díaz, NY Times bestseller en Pulitzerprijswinnaar. Junot, zelf een kind van immigranten, weet als geen ander hoe belangrijk het is om verhalen van het thuisland terug te vinden in kinderboeken. Ook – of juist – wanneer je geen herinneringen (meer) aan dat thuisland – in dit geval de Dominicaane Rupubliek – hebt.

Mooier had illustrator Leo Espinosa, zelf ook een immigrantenkind geboren in Botogtá (Colombia), de fantasierijke geest en het liefdevolle kinderhart van Díaz voor het eiland van afkomst in dit verhaal niet kunnen illustreren. Zo oprecht mooi is dit prentenboek, je zou er haast van gaan blozen. Want dat is het. Een liefdevolle ode aan het (ei)land van herkomst.

Islandborn is op dit moment alleen nog beschikbaar in het Engels en in het Spaans onder de noemer Lola als Ebook. Ik kan alleen maar hopen dat een slimme uitgeverij dit prachtige prentenboek ook in het Nederlands gaat vertalen en uitgeven.

Junot Díaz, geboren in de Dominicaanse Republiek, migreerde met zijn familie op zijn zesde naar New Jersey in Amerika. De impact van migratie en het historische gegeven van drie eeuwen slavernij op de Caraiben maken inherent onderdeel uit van zijn bijzonder schrijversschap:

There are “historical extremes in the Americas that are difficult for the mind to grasp: it’s hard to convince people the Caribbean was a 300-year-long Auschwitz. Migration is like having your house burn down with everything in it, and only whispers left of what went before. Yet in genres I found descriptions of these very extremes: endless genetic breeding; time travel; leaving one world and being miraculously teleported to another.” – The Independent, 2008.

Islandborn verscheen in maart 2018, bij Oneworld Publications

Sinterklaastradities schoongewassen en zo nog wat metaforen

Vergeet het geschreeuw, gedrogredeneerd gebral, de flauwe grappen, de hysterie. De verandering is nu. Op z’n Reveriaans: het is gedaan en het is niet onopgemerkt gebleven. Piet wast zich schoon in een nieuw cultureel narratief. Wie graag kinderboeken (voor)leest vindt deze historische verandering met onuitwisbare inkt op papier gedrukt terug.

Anno 2014 bestaan er 9 progressieve sinterklaasboeken waarin piet ontdaan is van koloniale raciale stereotyperingen. Van de uitgaven die ik tot nu toe onder ogen heb gekregen verdient die van Mylo Freeman, Prinses Arabella en de Sint, nog een extra hulde.

Freeman vertaalt in Prinses Arabella en de Sint een complex historisch (zwarte) pieten narratief naar een gelaagd prentenboekverhaal. Onder het ogenschijnlijk speelse en lichtvoetige prentenverhaal lijken vele metaforen schuil te gaan.

prinses arabella en de sint 02

‘Ik maak een lekker bad voor u klaar, Sinterklaas.’

Maar de Sint kijkt sip.

‘Ai, ai, ai,’zucht hij.’ Een bad, dat kan toch niet. Ik ga al honderd jaar onder de douche.’

Het loopt allemaal anders dan anders…

Het baden van de Sint staat hier vermoedelijk symbool voor het schoonwassen van de Nederlandse Sinterklaastraditie met een knipoog naar een traditie in verandering.

prinses arabella en de sint 01

Ook op de laatste pagina verschijnt een dier dat even zo makkelijk zou kunnen verwijzen naar the (big) elephant in the room (that nobody wants to talk about) en hier uit de kamer en op het dak geklommen is.

Kinderogen en -oren zullen de toespelingen hoogstwaarschijnlijk niet opmerken maar voor volwassenen die zich bezig houden met en inzetten voor een inclusief Sinterklaasfeest kan Prinses Arabella en de Sint een riem onder het hart zijn.

Want, al loopt het ‘allemaal even anders, alle kinderen krijgen hun cadeautjes, van de Sint en van prinses Arabella.’

….

Link: volledig kinderliteratuuroverzicht progressieve sinterklaasboeken waarin (zwarte) piet in een nieuw cultureel narratief geplaatst wordt (2000-2014)