“Some people have eyes like sapphire lagoons with lashes like lace trim on ballgowns, sweeping their cheeks as they twirl. Big eyes, long lashes.
Not me.
I have eyes that kiss in the corners and glow like warm tea.”
Eyes That Kiss in the Corners – Joanna Ho
Sommige kinderboeken raken je in één blikopslag nog voordat je de achterflap hebt gelezen. Zo ook het Engelstalige prentenboek Eyes That Kiss in the Corners, van debutant Joanna Ho (auteur) en Dung Ho (illustrator). Dit poëtische prentenboek voor kinderen (4-8 jaar) gaat over eigenwaarde en het (leren) vieren van je halvemaanvormige Aziatische ogen. Het is bewust gemaakt voor kinderen van Aziatische komaf om hun ‘anders’ gevormde ogen te waarderen.
Hoe het prentenboek er verder uit ziet, is nog een mysterie. Op dit moment is alleen de omslag (bookcover) vrijgegeven met een begeleidende tekst in het Engels van de uitgeverij. Ik vertaal het hierbij voor het gemak vrij naar het Nederlands:
Een Aziatisch meisje merkt dat haar ogen er anders uit zien dan die van de andere kinderen uit haar omgeving. Zij hebben grote, ronde ogen en lange wimpers. Ze beseft dat haar ogen er anders uitzien. Ze zien eruit zoals de ogen van haar moeder, haar oma en haar kleine zusjes. Zij hebben ogen die kussen in de hoekjes en gloeien als warme thee, plooien in een halvemaan, gevuld met verhalen uit het verleden en hoop in de toekomst.
Door de krachtige vrouwen in haar leven herkent het meisje haar eigen schoonheid. Ze ontdekt een weg naar eigenliefde en kracht.
Kinderen met Aziatische roots die in een niet Aziatische omgeving opgroeien zullen zich herkennen in dit prentenboek maar ook bij volwassenen kan het een gevoelige snaar raken. Als volwassen lezer van Zuid-Koreaanse komaf werd ik bij het lezen van de achterflap terug geroepen naar mijn eigen jeugd. Er komt inderdaad een moment dat je beseft dat je er anders uit ziet dan de rest van de kinderen in jouw omgeving. Niet in de laatste plaats door anderen die jou daarop wezen door te ‘pesten’. ‘Sambal-bij’ werd vaak door wildvreemden op straat naar mij geroepen. En in het overwegend witte dorp waarin ik tot mijn twaalfde opgroeide werd ik ongegeneerd dat ‘zwarte geadopteerde kindje’ uit de buurt met spleetogen genoemd.
Ook ik vond in mijn kindertijd mede daardoor mijn eigen ogen niet mooi. Maar ook omdat ze ook echt anders waren dan die van het schoonheidsideaal van de meisjes om mij heen. Mijn wimpers waren kort en gericht naar beneden. Veel later leerde ik dat ik die ogen van mijn voorouders uit de Gobi-Woestijn in het zuiden van Mongolië heb geërfd en dat die korte wimpers daar een functie hadden: ze beschermden je ogen tegen de stand van de hoge zon en het opwaaiende zand door de woestijnwind. Het heeft een kinderleven lang geduurd om trots te kunnen zijn op wie ik ben en mijn afkomst. Hoe welkom waren dit soort hartverwarmende kinderboeken geweest toen ik zelf opgroeide. Ik gun het ieder kind. Zeker ook geadopteerde kinderen want zij hebben nog minder de rolmodellen en spiegels van hun oorspronkelijke roots en cultuur om hen heen om hen te herinneren aan hun afkomst en daar trots op te zijn.
Eyes That Kiss in the Corners wordt pas in januari 2021 uitgegeven maar tegenwoordig ben ik een groot fan van pre-sales. Met pre-sales help je uitgeverijen en makers bijzondere prentenboeken met een niche doelgroep met meer financiële zekerheid te realiseren door voortijdig de boeken financieel te supporten. Gelijktijdig heb je iets om je op te verheugen. Of je bent het tegen de tijd van de publicatie alweer een beetje vergeten. Dan is het de vergeten superleuke verrassing die een dag door je brievenbus komt.
Specificaties
Pre-sale Eyes That Kiss in the Corners | Joanna Ho (auteur) | Dung Ho (illustrator) | adviesleeftijd 4-8 jaar | HarperCollins Publishers | verwachtte publicatiedatum januari 2021 |EAN 9780062915627
Spinzi - Emancipatie, representatie en diversiteit in kinderboeken 