Feest voor Alle Kinderen – Leeswijzer Sinterklaasboeken

Ik maakte een leeswijzer voor de inclusieve Sinterklaaspakketten van een Feest voor Alle Kinderen. Heb jij al een inclusief Sinterklaaspakket besteld? Of wil je deze doneren aan een ander? Kijk dan op feestvoorallekinderen.nl.

Je kunt de Sinterklaasleeswijzer hieronder (gratis) downloaden.

Sinterklaasboeken zonder zwarte pieten – het complete overzicht 2000-2021

Zoals ieder jaar weer: de bijgewerkte Sinterklaaskinderboekenlijst zonder zwarte pieten. Het overzicht wordt de komende tijd nog verder bijgewerkt.

Kijk ook eens bij onze partner Feest voor Alle kinderen voor een Sinterklaasfeest voor alle kinderen.

Uitgelicht: Néala & De weg van het licht (Ethiopië)

Het prentenboek Néala & De weg van het licht van Krista Haest (tekst) & Dagje Massoels (illustraties) gaat over een spirituele reis van een Noord-Ethiopisch meisje. Kalkidan Mesfin, Mo Hersi en Mahlet Mesfin geven in deze gastbijdrage hun lezing van dit prentenboek dat over hun land van herkomst gaat.

Uit: Néala & De weg van het licht, illustrator Dagje Massoels, 2019

Stereotype beelden

“Het is een stereotyperend boek met alle stereotypen die er zijn over Ethiopië opgegooid en opgeschreven. Ergens doet dat pijn.”

Podiumkunstenaar en tv presentator Mo Hersi windt er geen doekjes om heen. Hij vindt de illustraties prachtig, maar: “Het is een stereotyperend boek met alle stereotypen die er zijn over Ethiopië opgegooid en opgeschreven. Ergens doet dat pijn.” Van de grote diversiteit, vele bevolkingsgroepen en wel 80 talen die het land rijk is heeft de maker van het boek bij uitstek gekozen voor typische rurale beelden uit Noord-Ethiopië. We zien lege open velden, injera, hoeders, bergen en gevlochten haren. Het omwikkelen van een kindje op de rug van een moeder wordt uitgebreid uitgelegd en de mensen wonen er in hutjes. “Die hutjes zijn er wel”, zegt Mo, “maar óók in Ethiopië wonen mensen anno 2020 in stenen huizen, hebben we satellietschotels, universiteiten, whatsapp, skype, facebook en internet.”

Kinder- en jeugdpsycholoog Mahlet Mesfin merkt diezelfde ‘westerse’ stereotype presentatie van Ethiopië op: “Als lezer voelt het voor mij als een interpretatie van een westers persoon die een tijdje heeft doorgebracht in Ethiopië. Het dekt een paar stereotypen (kapsel, kleding, interieur huis), maar roept ook vragen op […] waardoor het verhaal minder authentiek voelt. Ik merkte dit (bijvoorbeeld, red.) aan de manier waarom bepaalde culturele dingen worden uitgelegd, zoals het dragen van een ‘sjaal’ wat geen recht doet aan wat het eigenlijk is voor mijn gevoel. Het moet een ‘netela’ voorstellen wat onderdeel is van de traditionele kledingdracht en waarvan de manier van dragen verschillende betekenissen kan hebben.”

Mystificatie

Als klap op de vuurpijl noemt Mo een scene waarin Néala en haar vriend Dula naar elkaar roepen en een heel gesprek met elkaar voeren van berg naar berg met een ravijn tussen hen in. De auteur legt achter in het boek uit dat de mensen in Noord-Ethiopië – op haast bovennatuurlijke wijze – elkaars stemmen kunnen herkennen door de bergen heen en draadloos met elkaar communiceren. Daarover zegt Mo: “Ik vond dit zo ver gaan, dat ik het bij mijn ouders heb nagevraagd.” Zijn moeder antwoordde dat dit heel vroeger gebeurde. “Dat mensen elkaar vroeger seinden vanuit de bergen, maar dan schreeuwden ze echt en dan nog hoorden ze elkaar amper. We leven tegenwoordig in een tijd waar iedereen mobieltjes heeft. Ook op het platteland.”


What’s in a name?

Niet alleen over de communicatiemogelijkheden in Noord-Ethiopië maar ook over de naam van Néala hangt een zweem van mystiek. Kalkidan Mesfin, student interieur styling uit Amsterdam, doet er uitgebreid navraag bij de familie naar:

“De naam Néala is niet algemeen bekend (in Ethiopië, red). Ik had de naam nooit eerder gehoord, dus heb dit nagevraagd bij familieleden die de twee Noord-Ethiopische talen spreken (Amhaars en Tigirinya). Daarnaast ook een familielid gevraagd die de Oromo taal machtig is (de Oromo’s zijn de grootste etnische groep van Ethiopië). Ook bij hen was de naam niet bekend. Doordat de naam niet algemeen bekend is, kunnen kinderen zich mogelijk minder snel met Néala identificeren. Daarnaast blijkt de naam in het Amhaars geschreven te zijn als Neila en niet Néala. De namen Tamrat en Dula zijn (wel, red.) Amhaars […]”

Ook Mahlet loopt tegen de naam Néala en de spelling aan:
“Verder heb ik de naam een paar keer hardop gezegd omdat het niet bekend voorkomt. De Amhaarse spelling lijkt niet correct.”

De auteur verklaart achter in het boek dat de naam Néala volgens haar in het Amhaars saffierblauw betekent. Saffierblauw is als naam waarschijnlijk dus door de schrijfster zelf bedacht, maar feitelijk ongebruikelijk als naam in Ethiopië en levert daardoor bij de Ethiopische Nederlandse lezers en hun families vervreemding op.

Magie bestaat niet

Magie en alles – dat bestaat niet. God bestaat.

Het magisch spirituele en de fantasie waarmee de schrijfster het innerlijke leven van Néala probeert te omvatten zou volgens Mo Hersi juist voor veel Ethiopische ouders verkeerd kunnen vallen. Religie speelt een fundamentele rol in Ethiopië. “Magie en alles – dat bestaat niet. Geloof bestaat. Je bent uitgesproken gelovig: je bent Koptisch Orthodox Christelijk, of Joods, of Jehova’s Getuige of Moslim. Alles is aan God te danken.”


Het goede doel

Het prentenboek is gekoppeld aan een goed doel. Voor elk boek dat gekocht wordt kan de stichting van de maker van dit boek een gratis boek weggeven in Ethiopië. Mo Hersi noemt het een klassiek voorbeeld van white saviours mentality. Mahlet: “Ik denk niet dat een Ethiopisch kind in Ethiopië gebaat is bij een boek dat geschreven is door iemand met niet-Ethiopische roots of niet aantoonbare affiniteit heeft met het land behalve persoonlijke ervaringen (uitgaande van de achtergrondinformatie). Ik ben meer voorstander van het ondersteunen van lokale stichtingen/initiatieven in plaats van giften doen.” Kalkidan: Ik denk niet dat kinderen in Ethiopië prentenboeken nodig hebben om de Amhaarse taal machtig te worden. Wel denk ik dat zij behoefte hebben aan prentenboeken waarmee zij zich kunnen identificeren.”

Tippen, wel of niet?

Zouden Kalkidan, Mo Hersi en Mahlet dit prentenboek zelf kopen, tippen, voorlezen of kado geven aan anderen?

Kalkidan: Ik zou het boek tippen aan ouders/verzorgers van Ethiopische kinderen.
Mo Hersi: Als ik alleen de voorkant van dit prentenboek zou zien dan zou het mijn aandacht trekken want ik zie eindelijk eens een keer een zwart meisje op de voorkant. Door de ondertitel verwacht je ook een religieus verhaal. Zodra je de inhoud leest, voel je je dus in de maling genomen. Nee, ik zou dit boek niet tippen.
Mahlet: Persoonlijk vind ik het boek best prijzig. Ik zou het wel tippen aan anderen omdat ik benieuwd ben wat zij er van zouden vinden maar ook omdat het ook een beetje bijzonder is om een boek te lezen over een Ethiopisch meisje.

___________________________________________________________________________________________________________
Néala & De weg van het licht | Krista Haest (tekst) | Dagje Massoels (illustraties) | ISBN 9789463883061 |€ 19.95 | The Kristal Womb 2019 | facebookpagina

Mo hERSI

Podiumkunstenaar, komediant en tv-presentator. Mo Hersi noemt zichzelf een ex-vluchteling uit Ethiopië en gebruikt het succesvolle levensverhaal van hem en zijn familie, zijn talenten en podium als artiest bewust om stereotype beelden van vluchtelingen te ontkrachten.

MAHLET MESFIN

Kinder- en jeugdpsycholoog. Mahlet Mesfin is geïnteresseerd in de ontwikkeling van kinderboeken die representatief zijn voor de huidige samenleving. “Het belang van representatie wordt hedendaags nog onderschat. Iets als een kinderboek kan het wereldbeeld van een kind vergroten en  invloed hebben op het zelfbeeld.”

kalkidan mesfin

Student Interieurstyling in Amsterdam. Kalkidan Mesfin leest mee uit algemene interesse in dit Ethiopische prentenboek omdat het over haar thuisland gaat.

Slaaf Kindje Slaaf – Dolf Verroen

UPDATE TOELICHTING (toegevoegd 8 juli 2020): titel aangepast / dit boek kan schadelijk zijn zonder context en begeleiding. Het hoort thuis in de (de)koloniale jeugdliteratuur. Je kunt dit jeugdboek gebruiken om slavernij, racisme en gedeelde geschiedenis (c.q. koloniale geschiedenis) bespreekbaar te maken en/of om dit jeugdboek te analyseren en te bespreken vanuit een (de)koloniaal perspectief. Houd daarbij rekening met dat het racistische witte perspectief dat in dit boek (bewust) gekozen is, een andere impact kan hebben op jonge zwarte lezers (pijnlijk en kwetsend) dan op witte jonge lezers. Bij het (voor)lezen van dit boek wordt begeleiding in educatief-pedagogisch verantwoorde context geadviseerd. De uitgeverij gaat bij de 3e druk een lesbrief toevoegen.

Dit is Koko, zei papa, een slaafje voor onze Maria.
Van tante Elisabeth kreeg ik een zweepje.
Het paste net niet in mijn tas.
Jammer.

Maria krijgt een slaafje voor haar twaalfde verjaardag. Dat is handig. Slaven moeten doen wat jij zegt. Je kunt ze straffen, verkleden of verkopen. Maria weet niet beter. Haar leven draait om mooie jurken, theevisites en netjes rechtop zitten – net als dat van haar moeder en haar tantes. Waarom zou ze verder kijken dan het luxe leven dat ze gewend is? Alles is toch goed zoals het is?

Uit: Slaaf Kindje Slaaf – Dolf Verroen (2006), nieuwe druk Hoe mooi wit ik ben (2016)


Door de eervolle Thea Beckmanprijs eerder dit jaar voor de Reis van Syntax Bosselman van Arend van Dam moest ik onmiddellijk ook denken aan Slaaf Kindje Slaaf van Dolf Verroen. In stijlvorm en genre zijn de twee kinderboeken onvergelijkbaar met elkaar maar toch kan het nuttig zijn om ook van dit eerder gepubliceerde werk te weten. Waar Arend van Dam met de Reis van Syntax Bosselman het koloniserend verleden van Nederland  historisch onderzoekt en in de hoofden van verschillende personages en perspectieven probeert te kruipen gaat Dolf Verroen met Slaaf Kindje Slaaf de confrontatie aan door vanuit het perspectief van de arrogante verheven houding van zijn (witte) personages te schrijven.

Slaaf Kindje Slaaf schetst heel duidelijk het beeld van hoe racistisch, neerbuigend en objectiverend er naar tot slaaf gemaakten gekeken kon worden door witte plantagehouders (en hun families) en evenzo behandeld werden.

Je kijkt mee door de ogen van de jonge Maria, die een tot slaaf gemaakt jongetje van haar vader – een rijke plantagehouder – voor haar 12e verjaardag krijgt. In 40 korte filmisch aandoende hoofdstukken zie je hoe de kinderlijke in pubertijd ontluikende Maria enerzijds de mensenhandel en hun gedwongen arbeid op de theeplantage van haar vader volstrekt vanzelfsprekend vindt. Anderzijds laat het ook de spanningen, jaloezie en wreedheden van haar witte moeder en tantes zien in relatie tot de aantrekkelijke zwarte jonge meisjes die in slavernij op de plantage leven.

Waar De Reis van Synax Bosselman vooral historische context, kennis en een onderzoekende houvast biedt, zal Slaaf Kindje Slaaf waarschijnlijk meer innerlijke weerstand oproepen door het effect op de directe emotie(s) van de lezer. Zoals de toelichting van het boek ook stelt: ‘Het is een indringend jeugdboekje over racisme en kolonialisme dat vragen oproept juist doordat ze voor de (witte) hoofdpersonen geen vragen zijn.’

Aan de hand van beide jeugdboeken kunnen ouders, verzorgers, educators, docenten de trans-Atlantische slavernij, racisme en mensenhandel bespreekbaar met kinderen en jongeren maken. Zowel thuis, als in de bibliotheek en/of in de klassen van het primair onderwijs (po), het voortgezet onderwijs (vo), het middelbaar beroepsonderwijs (mbo) en het hoger beroepsonderwijs (hbo) binnen thema’s van Geschiedenis en Burgerschap. Voor het po zijn beide boeken geschikt voor de bovenbouw, groep 7 en 8.

WanGro-edeKonGiMaria-cover-illustratie

Ben je in het bijzonder geïnteresseerd in het aanbieden van meertalige kinderboeken? Kijk dan ook eens naar de Surinaamse vertaling in het Sranantongo van Slaaf Kindje Slaaf door Flos Rustveld: Wan gro-ede kon gi Maria. Een zelfstandige uitgave op vierkant CD-formaat, tekst zonder illustraties, met bijbehorende CD waarop Flos Rustveld het jeugdboekje in het Sranantongo voorleest.

Vanwege het hedendaagse inzicht dat het taalgebruik van het woord slaaf ontmenselijkt en rechtstreeks taalgebruik is dat overgenomen is uit de slavernij spreekt men tegenwoordiger beter van ‘tot slaaf gemaakte mensen’. Door commotie rondom dit boek is de heruitgave van Slaaf Kindje Slaaf in 2016 gewijzigd naar ‘Hoe mooi wit ik ben’.

Slaaf Kindje Slaaf / Hoe mooi wit ik ben is bekroond met de Gustav-Heinemann-Friedenspreis en de Deutscher Jugendliteraturpreis. De reis van Syntax Bosselman is eerder dit jaar bekroond met de jeugdhistorische Thea Beckmanprijs.


Specificaties

Slaaf Kindje Slaaf | Auteur Dolf Verroen | Illustrator Veronica Nahmias | Uitgeverij Olga Kinderboeken | Nederlands | 1e druk | ISBN 9789067344517 | juni 2006 | gebonden hardcover | 104 pagina’s | Adviesleeftijd 10-12 jaar

Hoe mooi wit ik ben | heruitgave | Auteur Dolf Verroen | Illustrator Martijn van der Linden | Uitgeverij Leopold | 1e (her)druk | ISBN 9789025869762 | maart 2016 | gebonden hardcover | 80 pagina’s | Adviesleeftijd 10-12 jaar

Wan gro-ede kon gi Maria | Auteur Dolf Verroen | Vertaling Sranantongo + CD | Vertaler Flos Rustveld | Cover Gallery Fermate | ISBN 978909027881 | 27 pagina’s | Adviesleeftijd 10-12 jaar | meer informatie over dit boekje via Spinzi

De reis van Syntax Bosselman – Verhalen over de slavernij | Auteur Arend van Dam | Illustrator Alex de Wolf | Uitgeverij Van Holkema & Warendorf | Nederlands | 1e druk | ISBN 9789000359158 | februari 2018 | Hardcover | 304 pagina’s | Adviesleeftijd 10-12 jaar

Ada Dapper Wetenschapper – Andrea Beaty (verhaal) en David Roberts (illustraties)

ada dapper 4

Na de New York bestseller Roza Rozeur, ingenieur is er nu ook Ada Dapper, wetenschapper van Andrea Beaty (verhaal) en David Roberts (illustraties). Beaty liet zich voor de nieuwsgierige, onderzoekende naar kennis hunkerende Ada Dapper inspireren door werkelijke vrouwelijke wetenschappers uit de geschiedenis: Ada Lovelace (a.k.a. Augusta Ada Byron) en Marie (Salomea Skłodowska-)Curie.

Ada Lovelace was een Britse wiskundige en wordt door velen beschouwd als de allereerste computeringenieur. Marie Curie was een Pools-Franse schei- en natuurkundige. Zij was de eerste vrouw die een nobelprijs ontving voor haar werk en ontdekte de elementen polonium en radium. In Ada Dapper is de onderzoekende aanleg van beide wetenschappers gegoten.

Ada Dapper is een rolmodel voor alle leergierige en onderzoekende kinderen met een pedagogisch knipoogje naar opvoeders om die uitbundige nieuwsgierige aanleg niet in te dammen of te straffen maar serieus te nemen, te begeleiden en te faciliteren.

Bijzonder mooi aan dit kinderboek is dat de makers ervoor hebben gekozen Ada een Afro-identiteit te geven samen met haar broertje, moeder en vader. Alles wat vaak ondergerepresenteerd in kinderboeken is, krijgt in Ada Dapper een vanzelfsprekende rol. Een Afro-meisje heeft de ondernemende, slimme uitbundige hoofdrol, het broertje heeft de (rustige) bijrol, beide ouders zijn betrokken en samen.

Alleen maar pluspunten dus, in het bijzonder op het snijvlak van gender en roots. Zo kom je ze niet vaak tegen.

Kijk ook eens naar Iggy Peck, architect en Madame Chapeau van dezelfde makers.

Uitgeverij Nieuwezijds, oktober 2018
Vertaald door Edward van de Vendel