Het allereerste progressieve Sinterklaasboek: Het Pietenboek (1989)

Het allereerste progressieve sinterklaasboek werd in 1989 door kinderboekenauteur Arend van Dam geschreven. Voorafgaand schrijf Van Dam in 1984 de Nederlandse Omroep Stichting (NOS) aan over de representatie van zwarte piet in het Sintnicolaasprogramma voor kinderen. De kinderboekenschrijver doet in zijn brief de suggestie om naast zwarte pieten ook andere kleurenpieten in het programma te betrekken vanwege de raciale connotaties. Hierop ontvangt hij d.d. 1 maart 1984 een beleefde brief terug van het NOS maar de suggestie wordt onvermeld niet aangenomen.*10435594_10152838497223766_553408670856177876_n

Daarom maakt Van Dam in 1989 niet alleen zijn eerste kinderboek maar ook het allereerste Sinterklaasboek – Het Pietenboek – waarin het uiterlijk van (zwarte) piet ter discussie wordt gesteld. Op de cover daarvan staan echter nog wel stereotype represenaties van zwarte pieten. Een aangepaste versie wordt in 2000 opnieuw uitgegeven, ditmaal met illustraties van Annette Fienieg en bont geschminkte pieten zonder zwarte pieten op de cover. 

In Het Pietenboek wordt uitgelegd waarom zwarte pieten kwetsend kunnen zijn aan de hand van een vriendschap tussen twee kinderen; Daan en Maura.

Het Pietenboek is alleen nog tweedehands verkrijgbaar maar nog immer relevant. Van vergelijkbare aard voor deze leeftijdscategorie en meer recentelijk uitgeven is De Vrienden van Sinterklaas (Sjoerd Kuyper, 2014), zeer de moeite waard.

* Het zal maar liefst dertig jaren duren voor dat het uiterlijk van zwarte piet in het sinterklaasjournaal tijdelijk (2014) wordt aangepast.

Een bijzondere privé-collectie: Buku Bibliotheca Surinamica

Etnische representaties in tijden van (de)kolonialisatie  

Een bijzondere privé-collectie Buku Bibliotheca Surinamica
Der Plantzer von Paramaribo (Eduard Gerdes, 1891). Bron: Carl Haarnack – Buku Bibliotheca Surinamica


Geen heden kan begrepen worden zonder kennis te hebben van het historisch verleden waarin zij verankerd ligt. De huidige stereotype representatie (en: afwezigheid) van etniciteit in Nederlandstalige kinderboeken kan niet buiten die voortdurend in elkaar hakende tijd staan. Relevant is daarom de Buku Bibliotheca Surinamica, een privé-collectie van Carl Haarnack over ‘Surinamica’ uit (de)koloniale tijden. Als ik het goed onthouden heb omvat de privé-collectie van dit heerschap zo’n 2000 (de)koloniale voortbrengselen der letterkunde uit en over Suriname1).

Ook stereotype representaties van etniciteit in kinderboeken vervlochten met ons collectief koloniaal verleden kun je in de Buku Bibliotheca Surinamica vinden. Verhalen die wij onbewust reproduceren en daarmee ook herbevestigen. De kinderboekencollectie omvat meer dan honderden kinderboeken met historische stereotype etnische representaties. Lees er meer over in het blog van Haarnack: stereotypen in kinderboeken. Als je ziet hoe ongegeneerd negatief de beeldvormingen toen waren, kun je het geziene niet meer wissen, zie je de stereotype kwetsende sporen van dat verleden terug in onze huidige tijd en onze kinderboeken.

De privé-collectie van Carl Haarnack is op afspraak in te zien. Ga eens langs, bezoek zijn lezingen, lees de inzichtgevende essays op zijn blog, facebookpagina of volg zijn nieuwsbrief. Hij heeft werkelijk wat te vertellen. Zijn collectie laat zien hoe koloniale sentimenten vastgedrukt staan in de literatuur.

 1) De Buku Bibliotheca Surinamica omvat ook foto’s, schilderijen, etsen, manuscripten en ephemera.